Bir dostun peşine düştüm ezelden Ay geçti yıl geçti yetişemedim Bilmem benim çilem ne zaman biter Ay geçti yıl geçti yetişemedim
Ben bir hayal kurdum kendi kendime Aklım ermez bu dünyanın fendine Gitmek istiyorum kendi dengime Ay geçti yıl geçti yetişemedim
Şah ım arşa çıkmış yeri zordadır Her zaman bakarım gönlüm yardadır Kul hakkın yemişler emek zaydadır Ay geçti yıl geçti yetişemedim
Garez etti bana içimde atiş Sordum sual ettim bu nasıl gidiş Yüze gülüp geçti dedi uç yetiş Ay geçti yıl geçti yetişemedim
Pir Sultan ım içerimde köz yanar Ancak dost eliyle bu ateş söner Şerbet ver sevdiğim içerim yanar Ay geçti yıl geçti yetişemedim |